16 grudnia br. oddaliśmy należny hołd, wyraziliśmy swój szacunek i pożegnaliśmy cenionego uczonego, wspaniałego nauczyciela, który potrafił kierować na właściwe ścieżki wiele pokoleń wychowanków, doskonałego organizatora, Pana prof. zw. dr. hab. inż. Witolda Podkówkę, doktora honoris causa Akademii Rolniczej w Szczecinie.
 
Profesor Witold Podkówka odcisnął trwały ślad tu w Bydgoszczy, w naszej Alma Mater, tworząc historię Wydziału Hodowli i Biologii Zwierząt. Z Bydgoszczą związał się w 1972 r. przyjmując, powierzone przez Rektora Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu, obowiązki Prodziekana Zamiejscowego Wydziału Rolniczego. Następnie pełnił funkcję Dyrektora Instytutu Produkcji Zwierzęcej oraz Kierownika Zespołu Żywienia Zwierząt i Paszoznawstwa w bydgoskiej filii Akademii Rolniczej w Poznaniu. Po utworzeniu Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, przez dwie kadencje (1975-1981), jako pierwszy Dziekan, z sukcesami kierował nowo powstałym Instytutem Zootechnicznym. Był cenionym Prodziekanem ds. nauki w latach 1986-1989. Od 1978 r. aż do momentu przejścia na emeryturę (2000 r.) kierował Zakładem, później Katedrą Żywienia Zwierząt i Gospodarki Paszowej Instytutu Zootechnicznego, przemianowanego na Wydział Zootechniczny ATR w Bydgoszczy, nadając właściwy kierunek rozwoju w zakresie dydaktyki, badań i kształcenia kadry naukowej.
 
Jego sukces opierał się na trzech ważnych fundamentach. 
Po pierwsze był znakomitym naukowcem w dyscyplinie zootechnika, w zakresie żywienia zwierząt. Jednoznacznie kojarzony jako autorytet w konserwowaniu pasz. Potrafił dzielić swój czas między wiele aktywności. Kierował licznymi programami naukowymi, był organizatorem nowoczesnego centrum badawczo-dydaktyczno-wdrożeniowego w Mochełku oraz wnioskodawcą pobudowanej na terenie centrum wytłaczarni oleju z nasion rzepaku i pierwszej w Polsce agrorafinerii, produkującej biopaliwo "Epal„ do silników wysokoprężnych. Aktywnie udzielał się w ponad 25 organizacjach, towarzystwach, komisjach naukowych, a w wielu z nich pełnił funkcję prezesa, vice prezesa, kierownika czy przewodniczącego np.: Komisji Żywienia Zwierząt i Gospodarki Paszowej KNZ PAN, Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Rolnictwa oraz Komisji ds. oceny odmian kukurydzy przy Ministerstwie Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Był niezależnym ekspertem w Polskim Komitecie Normalizacyjnym, w Komisji ds. pasz. 
Po drugie Pan Profesor był wspaniałym dydaktykiem i cenionym wychowawcą. Wypromował wielu inżynierów i magistrów inżynierów zootechniki. Polska zootechnika zawdzięcza Mu wykształcenie wielu pokoleń badaczy, w tym doktorów, doktorów habilitowanych i profesorów, kontynuujących swoje kariery w innych ośrodkach naukowych.  
Po trzecie był doskonałym organizatorem i dzięki temu stworzył zespół ludzi wspólnie dążących do jednego celu – zbudowania jednostki, w której badania i dydaktyka stoją na najwyższym poziomie i z którą członkowie zespołu chcą się identyfikować. Uczył szacunku do pracy, na pierwszym miejscu stawiając dokładność i staranność.

Wyrazami uznania dla Jego zasług były liczne i ważne odznaczenia, którymi został uhonorowany, w tym Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

W naszej pamięci Profesor pozostanie postacią o wielkiej pasji, wiedzy i doświadczeniu, którymi wspaniale potrafił się dzielić do końca swoich dni. Jako Społeczność Akademicka szczególnie dziękujemy za lata poświęcone naszej Alma Mater, za wkład pracy oraz zaangażowanie w rozwój Wydziału Hodowli i Biologii Zwierząt, za działania organizacyjne i naukowe, które przyczyniły się do jego dynamicznego rozwoju i zawsze miały na uwadze wspólne dobro środowiska naukowego. Dziękujemy za życzliwość i aktywną obecność w naszym środowisku. 

Pożegnaliśmy po raz ostatni Człowieka o niezwykłej osobowości, o wielkim sercu, bez reszty oddanego nauce. Profesor na zawsze pozostanie w naszych wspomnieniach.